காதல் காற்று..

அன்பே..

நான் என்ன கேட்டாலும் தருவா யா? 

என்று நீ கேட்ட போதெல்லாம், 

நீ கேட்கப் போவது என் காதலை 

என்று நான் அறிந்திருக்க வில்லை..

குழந்தை கையில் கொடுக்கும் பொம்மை போலே 

விளையாடிக் களைத்தாலும், வீசி எறிய மாட்டாய் என்றே

என் இதயத்தை உன் கையில் கொடுத்தேன்...

பிய்த்து கசக்கி எறிந்து விட்டாய்.. சிரித்துக்கொண்டே...

பிய்த்து நீ எறிந்தது என் இதயம் தான் என்றாலும்,
அதில் உன் விரல்கள் காயம் பட்டிருக்குமோ
என்றுதான் நான் பதைக்கிறேன்..

பொம்மை போனால் குழந்தை அழும்..
என் இதயமோ பிய்ந்தது கூட தெரியாமல்,
நீ விளையாடவில்லையே என்றுதான் அழுகின்றது...

விளக்கை அணைக்கும் வீசும் காற்று.. 
இந்த அணைப்பில் உயிர் போவதென்னவோ விளக்குக்குதான்..

என் உயிரை அணைக்கும் காதல் காற்று நீ..
இதில் என் உயிரை போகாமல் இழுத்துப் பிடிப்பது நீதான்..

நான் அணையும் விளக்கா? நீ அணைக்கும் காற்றா ???